Κατά την πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία με τη γραμματεία του τμήματος θα σας ζητηθούν κάποια βασικά στοιχεία σχετικά με το αίτημά σας. Κατόπιν ορίζεται η πρώτη συνεδρία που σηματοδοτεί και την έναρξη της διαδικασίας αξιολόγησης η οποία διαρκεί από 3 – 5 κλινικές συνεδρίες (λήψη κοινωνικού ιστορικού, ψυχολογική / παιδοψυχιατρική εκτίμηση, απόδοση και έγγραφη βεβαίωση προς τους γονείς). Όταν υπάρχει σχετική κλινική ένδειξη μπορεί να διενεργηθεί και λογοθεραπευτική ή/και εργοθεραπευτική αξιολόγηση.

Κατά τη διάρκεια του διαγνωστικού κύκλου εσείς και το παιδί σας θα συνεργαστείτε με περισσότερους από έναν ειδικούς (παιδοψυχίατρο, ψυχολόγο, λογοπεδικό, ειδ. παιδαγωγό, εργοθεραπευτή, κ.α ). Με το πέρας αυτής της διαδικασίας και την ειδική συνεδρίαση της διεπιστημονικής ομάδας, ορίζεται συνάντηση στην οποία ο/η παιδοψυχίατρος σας ενημερώνει για το πόρισμα της διερευνητικής - διαγνωστικής διαδικασίας και για το προτεινόμενο θεραπευτικό σχήμα. Κάθε 3 – 6 μήνες γίνεται επαναξιολόγηση του παιδιού σας από τον/την υπεύθυνο παιδοψυχίατρο. Τα διαγνωστικά TEST που αξιοποιεί το τμήμα Παιδιών και Εφήβων (WISC – III, TAT, ROSCHACH, ALFATEST) ολοκληρώνονται σε δύο συνεδρίες και τα αποτελέσματα τους κοινοποιούνται εγγράφως στους γονείς. Η θεραπεία του ανηλίκου σε κάθε περίπτωση υποστηρίζεται από παράλληλη συμβουλευτική των γονέων του.

Κατά τη διάρκεια της διαγνωστικής διαδικασίας, γίνεται η γνωριμία με τους γονείς και το παιδί και αναγνωρίζεται – αξιολογείται το πρόβλημα στο οποίο ζητείται η βοήθεια του ειδικού. Ο χρόνος που απαιτείται συνήθως προκειμένου να ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος είναι αυτός των 1 – 4 συναντήσεων, διάρκειας 50’ έκαστη. Η πρώτη, όπως και η τελευταία συνάντηση αφιερώνεται στους γονείς. Αυτοί είναι οι πρώτοι που έχουν προσπαθήσει μέσα από τον γονεϊκό τους ρόλο να βοηθήσουν το παιδί τους και αυτοί μπορούν να δώσουν τις απαραίτητες πληροφορίες. Επίσης είναι αυτοί που ζουν με το παιδί και θα βοηθήσουν να γίνουν όποιες αλλαγές κρίνονται απαραίτητες. Οι ενδιάμεσες δύο συναντήσεις δίνονται στο παιδί, προκειμένου με τον δικό του τρόπο να εκφράσει αυτό που το προβληματίζει ή το δυσκολεύει. Κάποιες φορές ίσως χρειαστεί να συνεργαστούν στην αξιολόγηση περισσότεροι του ενός ειδικοί, προκειμένου να είναι ασφαλέστερη η διάγνωση. Οι γονείς συχνά ανησυχούν για το αποτέλεσμα της αξιολόγησης ή δυσκολεύονται με τους χρόνους που απαιτούν οι διαγνωστικές συναντήσεις. Όμως ο χρόνος αυτός που επενδύεται στη γνωριμία με τα πρόσωπα και όχι με το σύμπτωμα, είναι αυτό που βοηθάει να δημιουργηθεί το κλίμα της εμπιστοσύνης, που είναι απαραίτητο, προκειμένου να ευοδωθεί το επόμενο βήμα: "η θεραπευτική πρόταση και η υλοποίησή της"