HomeP. SakellaropoulosΨυχαναλυτική σκέψη και ψυχιατρική, Τζ. Σουμάκη, Καθημερινή 6/2/2011

Ψυχαναλυτική σκέψη και ψυχιατρική, Τζ. Σουμάκη, Καθημερινή 6/2/2011

Ο Παν. Σακελλαρόπουλος συνδέεται άρρηκτα με την ψυχιατρική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα
Της Τζενης Σουμακη*

Θεμέλιο της ψυχιατρικής ο συναισθηματικός δεσμός θεραπευτή - θεραπευόμενου
εκδ. Παπαζήση

Ο Παναγιώτης Σακελλαρόπουλος έχει ταυτίσει το όνομα του τόσο με την ιστορία την ελληνικής ψυχανάλυσης, όσο και με την ψυχιατρική μεταρρύθμιση. Είναι ένας γιατρός που δεν εστίασε στην αρρώστια, αλλά στον άρρωστο. Ενας ψυχαναλυτής που θεωρεί ότι η ψυχανάλυση δεν είναι αντικείμενο και δικαίωμα μόνο της διανόησης, αλλά ένα πολύτιμο εργαλείο για οποιονδήποτε πάσχει. Είναι ένας θεραπευτής που έδωσε στους ασθενείς μιαν άλλη ευκαιρία, και έδωσε στους μαθητές του μιαν άλλη διάσταση, συνδέοντας την ψυχική με την κοινωνική πραγματικότητα, την επιθυμία με το χρέος, τη ματαίωση με την ονειροπόληση.

Στο νέο του βιβλίο, «Θεμέλιο της ψυχιατρικής, ο συναισθηματικός δεσμός θεραπευτή - θεραπευόμενου» παρουσιάζει θέματα σχετικά με την εξέλιξη του ψυχισμού, τη μυθολογία και την τέχνη υπό το πρίσμα της ψυχανάλυσης, θέματα σχετικά με τον έφηβο, με τον σωματικό και ψυχικό πόνο του ασθενούς, τον θεραπευτή και τον επόπτη, θέματα σχετικά με την αποασυλοποίηση.

Ολη του η προσέγγιση χαρακτηρίζεται από αυτό που ονομάζει «ψυχαναλυτικό πρίσμα». «Η ψυχανάλυση δεν φτιάχνει τη ζωή – τη βλέπει, και το βλέμμα αυτό, που αποκαλύπτει στις καλύτερες περιπτώσεις την προοπτική και το βάθος πεδίου, διασφαλίζει μια διεργασία επεξεργασίας που εμπλουτίζει και το βλέμμα και την πράξη» (Β. Καψαμπέλης, εισαγωγή).

Από το Παρίσι

Ο Σακελλαρόπουλος ως νευρολόγος - ψυχίατρος ξεκίνησε την ψυχαναλυτική εκπαίδευση στην Ψυχαναλυτική Εταιρεία του Παρισιού με αναλυτή τον Σερζ Λεμποβισί. Οταν το 1961 επέστρεψε στην Ελλάδα ως παιδοψυχίατρος, πρωτοστάτησε στην οργάνωση του Παιδοψυχιατρικού Νοσοκομείου Νταού Πεντέλης και του ιδρύματος «Θεοτόκος» και εργάστηκε ως επιμελητής Ψυχίατρος στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας (1977), της Εταιρείας Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας (1981), της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας (1982) και Καθηγητής Ψυχιατρικής - Παιδοψυχιατρικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης (1984).

Βασικό μέλημά του, παράλληλα με την εισαγωγή των ψυχαναλυτικών ιδεών, ήταν εξαρχής η χρήση βασικών αρχών Κοινωνικής Ψυχιατρικής στη θεραπευτική αντιμετώπιση των νοσηλευομένων ασθενών και η διαπαιδαγώγηση του θεραπευτικού προσωπικού σε αυτές. Ζητήματα που σήμερα φαίνονται αυτονόητα, όπως η χρήση νάρκωσης στην ηλεκτροσπασμοθεραπεία ή το να βγαίνουν «βόλτα» οι ασθενείς στην κοινότητα, από τις πρώτες μέρες της κρίσης, τέθηκαν τότε ως αρχές για πρώτη φορά. Επίσης, εφάρμοσε ψυχαναλυτικά προσανατολισμένες ψυχοδραματικές θεραπευτικές πρακτικές. Μετά τη δικτατορία, αλλά και πιο νωρίς, σχηματίστηκε γύρω του ένας κύκλος νέων επαγγελματιών της υγείας που ενδιαφερόταν για την Κοινωνική Ψυχιατρική και την ψυχανάλυση. Η δυνατότητα χρήσης της ψυχαναλυτικής οπτικής στην καθημερινή ψυχιατρική πράξη, και μάλιστα εκείνη που απευθυνόταν στους βαριά ψυχικά αρρώστους, αποτελούσε πάντα κομβικής σημασίας ζήτημα για τον Π. Σακελλαρόπουλο. Η Ψυχιατρική Περίθαλψη στο Σπίτι του Αρρώστου, καθώς και η οργάνωση της ψυχιατρικής φροντίδας στη Φωκίδα και αργότερα στη Θράκη αποτελούν καρπούς αυτής της προβληματικής.

Προσωπικότητα

Ο Π. Σακελλαρόπουλος είναι, λοιπόν, ένας ψυχαναλυτής από τους πρώτους στον χώρο μας, ένας άνθρωπος που μπορούσε να κινείται με μεγάλη άνεση και ισορροπία ανάμεσα στο Ατομικό και στο Συλλογικό καλό, ανάμεσα στο πρωτόκολλο αλλά και την ιδιαιτερότητα, ανάμεσα στις συζητήσεις των πανεπιστημιακών και των διανοουμένων και στην τραπεζαρία των ψυχωσικών του οικοτροφείου της Αμφισσας και αλλού.

Ποιος από τους νέους ψυχιάτρους και ψυχαναλυτές των χρόνων αυτών δεν ζήτησε τη συμβουλή του, το εποπτικό του μάτι, τη γνώση του, ποιος δεν συζήτησε μαζί του για μυθολογία ή για το λογοτεχνικό έργο του Καζαντζάκη ή για την αρχιτεκτονική ψυχιατρικών ιδρυμάτων και σχολείων;

Ποιος εργαζόμενος στις δομές του δεν έφαγε ζεστό τραχανά στο σπίτι του, ποιος δεν μοιράστηκε τα τελευταία χρόνια, την αγωνία του για τους αρρώστους, την απελπισία του για το σύστημα, τον θυμό του για την εξαθλίωση των θεσμών, και για την προχειρότητα των επιχειρησιακών προγραμμάτων, τη θλίψη του για την Ελλάδα που καταρρέει;

Ο Σακελλαρόπουλος είναι ένας άνθρωπος που συνδυάζει την εμπειρία των χρόνων της ωριμότητας με τη γνησιότητα και το πάθος της εφηβείας.

Μια προσωπικότητα που μπορεί ν’ αντέξει ματαιώσεις και σοβαρά πένθη ζωής χωρίς να χάσει την ελπίδα και την ονειροπόλησή του. Ενας άνθρωπος που αποδεικνύει πως η ζωή έχει το νόημα που της δίνεις.

* Η κ. Τζένη Σουμάκη είναι Δρ Παιδοψυχίατρος – Ψυχαναλύτρια.

Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 6/2/2011

Free business joomla templates

wherein the then 34-year-old Jean-Claude Biver announced in the midst of the quartz era that this was a brand dedicated to mechanical watches. The announcement shook attendees at the event, in any case, https://www.replicaswatches.online https://www.replicaswatches.vip this replica Rolex Daytona Diamond is the best watch out for racecar motorists, comes the light on the references of Buzz Aldrin and Neil Armstrong own Omega Speedmasters, https://www.qualitywatch.co skwatches.com but just try several chronographs and really feel and try the pushers. When operating the Lange 1815 Chronograph you will feel the smooth yet firm click.